Cairns - Adelaide

Einde van mijn verblijf in Queensland. Het is prachtig geweest. Ben gisterenavond begonnen aan het boek dat ons o.l.v. Maarten door Cape York heeft gebracht: Cape York, an adventurer’s guide (Ron & Viv Moon). Het is “het” handbook dat je moet hebben als je het peninsula bereisd, net als de HEMA "map" Cape York. Onderweg heb ik er geen tijd voor gehad het boek te lezen. Goed om het eens op het gemak achteraf te lezen.
Maarten neemt uitgebreid de tijd me naar het vliegveld te brengen. Het is alweer donker als ik in Adelaide aankom. Ines en David staan me opwachten. Hartelijk weerzien na ruim acht jaar. Ik ervaar mijn eerste her-kennismaking met Adealaide als heel bijzonder en gastvrij.

30 juni: Cairns. Maarten brengt me via een gezellige, lange omweg naar het vliegveld. Een van de stops was de visboer. Een voorlopig laatste verse gebakken Baramundi. Smullen en tijd om bij te praten.

30 juni: Cairns. Ik wordt door Maarten keurig op tijd op het vliegveld in Cairns afgeleverd: op naar Adelaide.

Cairns (Motel Glenlee) – Cape Tribulation - Cairns (Motel Glenlee)

De Great Barrier Reef dag. De tour hebben we al een paar dagen geleden geboekt bij Odyssee H2O: een kostbare aangelegenheid, het is onderdeel van de vakantie industrie in Cairns. Maar je bent niet iedere dag in Australië (korting krijgen zat er niet in ). We moeten er voor van Cairns naar Cape Tribulation. Een gedenkwaardige haast-rit. De tocht naar het reef verloopt als negen jaar geleden: de boot is iets groter en de reis/vaar-tijd korten (drie kwartier). Voor ik er erg in heb zijn we op het punt waar we te water gaan. ’t Is even wennen aan het snorkelen, maar daarna is het genieten geblazen. Een absoluut wondere onderwater wereld van koraal, vissen, planten en andere dieren.
De weg terug doen we kalm aan en we eten een goed diner in Mossman. Onderweg stappen we nog een keer uit om van de verbazingwekkende sterren hemel te genieten: de maan staat nog niet aan de hemel en dan is de sterrenhemel zeer spectaculair.
Moe en voldaan zijn we om negen uur weer in ons hotel.
De plaatjes van de Reef-day. Grappig is natuurlijk dat je op zo'n dag ontzettend veel ziet en meemaakt, maar vooral onder water: mijn camera werkt niet onder water .


29 juni: Cape Tribulation. Nog net op tijd om van het strand met een rubberbootje naar onze "grote" boot te gaan.


29 juni: Maarten in zijn wet-suit. Het moest ons een beetje warm houden. Ik had na een half uur snorkelen steeds de behoefte weer wat op te warmen: het is winter in deze contreiën ;) .

Cairns (Motel Glenlee) - Atherton - Cairns (Motel Glenlee)

Gisteren alle auto-zaken afgehandeld. Het was even spannend hoe de schade aan de 4WD zou uitpakken. Veel wijzer ben ik er (monetair gesproken) niet wijzer geworden: er moeten quotes van "panel beaters" komen (een paar duizend dollar is het m.i. zeker).
Vandaag was het dus echt om vier uur uit de veren: Joris naar de airport brengen. Fiets uit het depot gehaald en inchecken: het loopt op rolletjes.
Ik krijg de auto om rond te toeren/trip te maken en breng Maarten en Dana naar Palm Beach: er is een jetty dus naast praten ook de mogelijkheid om te vissen.
Ik ga naar de table-lands van Atherton (via Kurunda, Marabee). De weg slingert zich naar boven. Heerlijk om op de terug weg dit bochtige circuit te nemen. Prachtige uitzichten. Leer over de ontwikkeling van dit gebied. In dit gebied worden avocado’s, koffiebonen, bananen, suikerriet, mango’s etc. verbouwd.


28 juni: Heeft wel iets om met een fiets op reis te zijn. In ieder geval leer je te improviseren en hoe het allemaal werkt met oversize bagage. Daar staat de fiets dan en je moet maar afwachten hoe het verder gaat. Over dertig uur weet Joris beter.


28 juni: Op weg naar de table lands van Atherton heb ik een prachtig uitzicht op de oceaan. De weg omhoog is een bochtig circuit.


28 juni: Internetten in een laundromat. Eigenlijk niet eens zo'n gek idee.

Cape Kimberly (campground Daintree) – Cairns (Motel Glenlee)

Een nacht in stijl voor een laatste kampeernacht: een heel regenachige nacht. Het is een mooie rit die ik me nog van 10 jaar geleden kan herinneren. Eerst door het regenwoud (geen cassoaries gezien deze keer, m.a.w. reden om nog eens terug te komen), daarna steeds meer suikerriet en het laatste stuk is vakantie-industrie. We stappen onder aanvoering van Maarten diverse keren uit: vissen lijkt een soort excuus er even uit te zijn.
Zodra we in een motel zijn (Maarten cs waren er al geweest bij hun aankomst in Cairna)is het uitpakken en drogen geblazen. Het lijkt een beetje op een terug keer naar “civilisation.
Half tien zijn we enigszins uitgeteld weer in het hotel: vermoeidheid en een Sizzler maaltijd ter ere van Joris zijn toekomstige verjaardag.



26 juni: Een "pie" onderweg in Mossman. Maarten geniet met volle happen


26 juni: Mooi uitzicht onderweg. We stappen regelmatig uit voor een wandeling en/of .........


26 juni: ......... vissen natuurlijk.


26 juni: Nee weer geen Baramundi

Playground (Wujal Wujal) - Zuidelijkste puntje Daintree (campground Daintree)

De Daintree staat vandaag centraal: rain forest en dat zullen we aan den lijve ondervinden. In alle vroegte naar de Daintree National park. Het wordt een gedenkwaardige tocht naar Mount Sorow Ridge: steil en een uitdaging. Inderdaad is het enigszins glad in het regenwoud. Een heerlijk gevoel om in dit soort bossen te lopen.
We kamperen in het zuidelijkste puntje van de Daintree NP: net buiten het park op een comercie-ele camping


25 juni: Al snel rijden we het Daintree NP in. De ingang maar weer eens op de foto.


25 juni: Daar was dus de ingang van de Mount Sorrow Ridge trail. Het kostte ons enige moeite de ingang te vinden.


25 juni: Het was soms meer regen en mist dan we zouden willen. Het blijft natuurlijk een rain-forest ;) .


25 juni: De ridge is in dit weer eigenlijk een moeilijke (gladde) ondernemning. We hebben al de nodige leeches van onze broeken en T-shirt verwijderd. Je snapt niet waar ze van daan komen. Er staat een behoorlijke wind daar boven op de "ridge". Natuurlijk samen op de foto op de top.


25 juni: Ruim vijf uur later staan we weer op het punt waar we begonnen zijn. Heel wat natter en een mooie ervaring rijker.

Hann River Crossing Campground (Lakefield National Park) – Playground (Wujal Wujal)

Bij het krieken van de dag verlaten we Lakefiedl National Park. We zien onderweg een verscheidenheid aan "wildlife". We zijn op tijd in Cooktown, maar er is nergens een gelegenheid rechtstreeks naar de finale van de NBA (de Pistons uit Detroit zitten erin) te kijken. Sightseeen in Cooktown. Vervolgens naar Black Moutains NP voor een stevige hike. Via Cedar Bay NP naar Wujal Wujal, waar we onze tentjes opzetten. Het is een prachtige weg met vaak mooi uitzicht op de oceaan.


24 juni: Met name bij de billabongs is er altijd wel wild-life te zien. Hier zijn het twee brolga's.


24 juni: In Cooktown naar het uitzicht punt bij de vuurtoren. Mooi uitzicht over de oceaan, en de baai. Met zijn alle op de foto. Het Poort gedeelte van het gezelschap zo te zien. ;)


24 juni: Op de heenweg hadden we er al even bij stil gestaan: grote hopen zwarte stenen. Het is niet al te ver van de Lions Den Hotel. Inmiddels weten we dat het het Black Mountain National Park is.
We hebben er zin in het van dichtbij te bekijken. Klimmen dus. Hier over een richeltje: de wortel van een boom. Goed dat ik mijn wandelschoenen aan had gedaan. Het was nodig.


24 juni: Het is een wonderlijk natuur verschijnsel: de Black Mountains. De aboriginals hadden/hebben er een goed gevoel voor.


24 juni: In Cedar Bay NP nemen we een paar keer een side track. Buiten gewoon spannend. Foto's kunnen de spanning van het moment niet weergeven. Het waren side-tracks die je niet snel vergeet. Ze zijn challenging.


24 juni: In Wujal Wujal vinden we een aardige plek om te kamperen. Het is al laat, de duisternis valt al bijna in .......... een traningsveld voor rugby met een speeltuin annex. Voor een nachtje kan dat wel. In ieder geval morgen vroeg op, je weet maar nooit of het op een zaterdag ook gebruikt gaat worden.

Coen – Kennedy River Hann Crossing Campground in Lakefield National Park)

We zijn op de terugweg naar het zuiden: Coen (even boodschappen, in aboriginal center Internetten, etc), Muskgrave Roadhouse (hambugers etc.), Lakefield National park.


23 juni: Ik maak een uitgebreid ontbijt met eieren en spek. Als de kinderen op zijn krijgen ze ook hun deel. Maarten zit aan zijn gebakken eieren met spek aan de geimproviseerde tafel (Eski).


23 juni: Bij Muskgrave Roadhouse nemen we de weg naar Lakefield National Park. Bij de ingang even het "bewijs" dat we er geweest zijn.


23 juni: In Lakefield NP zijn aardig wat billabongs. Ze zijn altijd rijk aan bloemen in het water en er zijn altijd vogels te zien.


23 juni: Het is ook weer een prachtige plek. Vissen levert geen beet op, maar we zijn des te meer opgewonden over de enorme fruitbats. Ze scheren in de schemering over over onze hoofden.
Dat Joris bij het naar bed gaan een kikker in zijn tent vind was natuurlijk wel erg grappig (vooral als het niet je eigen tent is.

Palm creek crossing (aan de OTL-track) - Coen

Een dag van veranderende plannen: niet naar Iron Range National Park (kost bij navraag veel meer tijd dan we dachten), niet Mungkan Kandhu NP in (past niet in het plan de NHL finals mogelijk te zien).
We rijden via Bramwell Junction en Moreton Telegraph Station verder naar Archer Roadhouse. we hebben er een goede lunch en besluiten in Coen aan de Coen river neer te strijken: het is een prachtige plek.
Een eenvoudige voedzame maaltijd besluit de dag. Ik zit nog lang aan een vuurtje langs de rivier met op de achtergrond het geluid van een waterval.


22 juni: De weg is het doel. Vandaag was het grotendeels By-pass en Hoofdweg. Corrugated, bull-dust, en vooral maken we zelf veel stofwolken.


22 juni: De plannen zijn een paar keer veranderd vandaag. In Archer Roadhouse kiezen we voor plan C: kamperen bij Coen aan de Coen River. In Archter Roadhous download ik de gemaakte foto's van de afgelopen dagen. Ook daar een foto van. En natuurlijk meteen de batterij van de computer opladen.


22 juni: Op de parkeerplaats staat een road-train: ze hebben ons al een paar keer de "stof"-stuipen op het lijf gejaagd. Beste is gewoon even stoppen en vijf minuten wachten.

Matee Head (“Radar”-omgeving) – Palm creek crossing (zuidkant aan de OTL-track)

We verlaten het noordelijke deel van Cape York na eerst nog een ochtend aan het strand in Matee Head te zijn gebleven. Weer met het pontje de Jardine river over, de Noordelijke By-pass van de OTL-track op richting "Fruit Bat Falls" op. Even zwemmen en daarna de Zuidelijke By-pass. Er wordt hard gereden op deze corrugated dirt roads: ook door ons. Zo nu en dan door een nette creek. In Brammwell junction nemen we weer een stukje OTL-track: weer naar het noorden. We willen een mooi kampeerplekje.


21 juni: Aan het strand van "Matee Head" is heel wat te ondekken aan strandleven. Maarten bekijkt hier een "dollar shell". De sporen die ze maken zijn overal goed zichtbaar.


21 juni: Ik zie een prachtig blauw gekleurde zeester.


21 juni: Joris en ik hebben alle tijd in de schaduw van een strandboom een potje "strand"-gammon te spelen.


21 juni: De By-Pass (van de OTL-track) is een heel eind stoffig rood gekleurd. Langs de weg gum-tree's en eucaliptussen.


21 juni: Maarten heeft duidelijk behoefte aan een frisse douche: "Fruit Bat Falls" heeft ze in ruime mate.

Seisa (Loyalty campground) - Matee Head (disused radar station)

Alle faciliteiten op de camping van Seisa hebben we optimaal benut. Vervolgens weer de bush in. We strijken niet al te ver van Seisa neer in Matee Head. Eerst nog wat uitdagende tracks in de omgeving van het in onbruik geraakte radarstation (uit de 2de Wereld oorlog) gedaan. We zaten een paar keer bijna vast in het wel heel dikke mulle zand. Ook weer een stevig boompje geraakt. De kampeerplek was weer een hele mooie: vlakbij het strand met allemaal interessant zeeleven.


20 juni: Op de campground in Seisa is het vooral wassen en douchen geblazen. Ook alle tijd om wat pannekoeken te bakken. Ook heb ik bij de "buren" met electriciteit de batterijen van de apparaten opgeladen. We hebben de faciliteiten optimaal gebruikt! We kunnen de "bush" weer in.


20 juni: Mutee head (ten Westen van Bamaga)is een "disused radarstation rijk. We rijden een track langs de zeer zandige kust.


20 juni: We zetten onze tentjes op bij "Mutee Head". Prachtige plek.


20 juni: Ik heb de stoel aan de waterkant gezet. Een avondje zonsondergang aan "Mutee Head".

Cape York (Noordelijkste pumtje Oostkust, Freshwater Bay) – Seisa (Loyalty campground)

Een heel rustig dagje. We verkassen naar een "camping": er moet gewassen worden en ook weer eens douchen lijkt aantrekkelijk. Via Bamaga rijden we naar Seisa: simpel tripje, maar het blijft outback. De douches zijn uitstekend. Boodschappen doen in Seisa en Bamaga levert wat lekkere hapjes op.


19 juni: Een ochtend ovezicht van onze schitterende kampeerplaats aan de "Fresh Water Bay" ten oosten van Cape York.


19 juni: 't Was een warme om niet te zeggen hete dag aan het strand van "Fresh Water Bay". In de brandende zon 's ochtends een kaartje leggen: uitstel van wat de beslissing "blijven staan of verder".


19 juni: Met zout water kan je gewoon de afwas doen. Onze watervoorraad is aardig geslonken. Ik mag ook een stukje sjouwen (voor de foto .

Old Jardine River crossing (North bank aan de OTL-track) - Cape York (Noordelijkste pumtje Oostkust)

De dag dat we Cape York hebben bereikt (een soort John O'Groat van Schotland, maar wel een stuk mooier gelegen ;) ). Eerst doen we Bamaga aan: hoognodige boodschappen doen en tanken. Ook de achterdeur van de auto gemaakt. Pungsand-bay bezocht (niet mooi genoeg om te kamperen). Spannende tracks. Foto's nemen op het noordelijkste puntje van het Australisch continent en uiteinedelijk weer een prachtig kampeerplaatsje aan het strand van Fresh Water Bay (Oost kust in de buurt van Cape York).


18 juni: We lopen nog even langs de Jardine River: een van de mooiere kampeerplaatsen tot op heden. Je kan de restanten van de OTL zien. De rivier is een waar obstakel en kan (meestal)niet met een 4WD "genomen" worden. Iedereen neemt tegenwoordig de by-pass en het pontje van de Injinoo people.


18 juni: Na zijn fietstocht van Sydney naar Cairns een nieuwe mijlpaal: Cape York!


18 juni: Maarten heeft al op het meest Oostelijke punt van het vaste land gestaan en nu dus ook het noordelijkste puntje. Nu nog het zuidelijkste!


18 juni: ..... en dan ook nog een keer samen op een plaatje.


18 juni: De wandeling langs het strand in de buurt van Cape York. Mangrove begroeiing galore.


18 juni: Van Cape York rijden we via een zuidelijke en later oostelijke track naar de kust. Onderweg komen we een "Black headed Python" tegen. Spannend!

Old Telegraph Road (Dulthunty river ) - Jardine River (North Bank OTL-track)

De Dulthunny river (aan de OTL) door, Bertie Creek door, Gunshot By-pass over (door de Heathlands), Cockatoo creek (met de potholes) door, sailor creek door en steeds maar over een "challenging track" (om het maar eens eufemistisch tezeggen) kom je bij de Twinn Falls. Goed voor een heerlijke duik.
Verder de OTL-track volgen: Sam-creek en Mistake Creek.
De Jardine river over met het pontje van de Injinoo aboriginal people. Aan de Noord kant van de Jardine kamperen aan de OTL: schitterend!


17 juni: Ze staan er nog volop: de telegraafpalen. Dit is er een die nog heel fraai intact is. De track ontleent zijn ontstaan en naam aan de telegraaf verbinding, die pas in 1987 is vervangen door een infrarood verbinding.


17 juni: De Bertie creek wordt door Maarten doorwaad en gecontroleerd op eventueel gevaarlijke/lastige plekken.


17 juni: Natuurlijk moet er weer een keer worden gezwommen. Het water ziet er veel te aantrekkelijk uit. Het was een hete middag daar bij Sam's creek.


17 juni: Mistake creek over, mistake track naar de By-Pass (we moeten de Jardine river over) en al snel staan we bij de ferry , die door de Injinoo people wordt beheerd en bediend. Voor negentig dollar mag je over de rivier (en terug). Ook is het meteen een "fee" te kamperen op hun land.


17 juni: We kamperen op de oever van de Jardine River: een prachtige plaats! Joris heeft er schik in dat hij een lekker zacht plaatsje heeft om te kamperen: hij heeft geen matras bij zich en slaapt al meer dan een maand op de "kale" grond.